نمایش شونزده بهار 1404 سالن شیشه‌ای عمارت هما


یادداشتی درباره‌ی نمایش «شونزده»؛ یک تجربه‌ی جمعی خوشایند


نوشته‌ی شیوا علمی


در حال تماشای پوستر نمایش‌ها بیرون از عمارت هما بودم که چشمم به دیواری از استیک‌نوت‌های رنگارنگ افتاد و توجه‌م به نوشته‌های روی آن جلب شد؛ همه به این سوال جواب داده بودند:«در این بازی تو کی رو از این دنیا حذف می‌کنی؟» و پاسخها به قدری برایم جالب بود که تک‌تکشان را خواندم. یکی گفته بود:«دیکتاتور»، دیگری نوشته بود:«اونی که نذاشت نسل بشر منقرض بشه.» و .....و این زنجیره‌ی جالب جواب‌ها ادامه داشت. در حقیقت این گروه نمایشی با این ایده‌ی نو از همان بیرون سالن تعاملی را با مخاطبین احتمالی خود شروع کرده‌اند که در نوع خودش واقعاً خاص است.

شونزده»-نمایشی خلاقانه نوشته‌ی جابر رمضانی با دراماتورژی امیرحسین کریمی و کارگردانی امیرمحمد کریمی که از 17 اردیبهشت تا 2 خرداد در نخستین سالن شیشه‌ای تئاتر ایران در قلب عمارت هما روی صحنه است-اجرایی جسورانه از تیمی جوان اما حرفه‌ای است که با شکستن دیوار چهارم و در تعاملی همه‌جانبه با تماشاگران، از آنها می‌خواهد روی صحنه رفته و بازی کنند. در این اجرا بهزاد کریمی نقش گردانندگی اجرا را دارد و تماشاچیان به خواست خودشان می‌توانند در کنار او حضور داشته باشند. این اجرا نه یک نمایش بلکه فرصتی است برای تمامی آنهائی که همواره اشتیاق حضور روی صحنه‌ی جادویی تئاتر را داشته‌اند اما مجالی برای امتحانش پیدا نکرده‌اند، و حالا این موقعیت به شکلی بدیع در اختیارشان قرار گرفته تا زیر نور پروژکتورها بروند، بگویند، و بشنوند.

بی‌شک تماشای این اجرا برای مخاطبانی که به دنبال ایده‌های نوآورانه و فرمی تازه در تئاتر هستند تجربه‌ای لذت‌بخش خواهد بود، چرا که اجرا پویا، پرانرژی، سرشار از تعامل و گفت‌وگو، و جذاب است و تماشگر در این کار از نقش بی‌تحرک همیشگی‌اش فاصله می‌گیرد و با ورود به دنیای متن و نمایش خود بخشی از اجرا می‌شود که حسی خوشایند و توأم با رهایی به او می‌دهد؛ هر چند برای آنهایی هم که در نقش تماشاچی باقی می‌مانند دنبال کردن اجرا نه تنها خسته‌کننده نیست بلکه نشاط‌آور و تأمل برانگیز هم هست. انتخاب با شماست که می‌خواهید فقط تماشا کنید یا بازی، ببینید و بشنوید یا دیده و شنیده شوید، در تاریکی و نقطه‌ی امن خود بمانید یا در نور صحنه پیش چشمان تماشاچیان قرار بگیرید. این نمایش که به واسطه‌ی نوع اجرا هر شب با شب بعدش تفاوت دارد در انتها هم با چرخشی ناگهانی تماشاچیانش را غافلگیر می‌کند.

 



نمایش شونزده نوشته‌ی جابر رمضانی به دراماتورژی امیرحسین کریمی و کارگردانی امیرمحمد کریمی در سالن شیشه‌ای عمارت هما اردیبهشت و خرداد 1404