یادداشتی دربارۀ نمایش «این زندگی مال کیه؟»، ‌

نمایش «این زندگی مال کیه؟» نوشتۀ برایان کلارک روایتی است از جنگ و جدال قدرت که در یک سوی آن فرد-یکه و تنها بدون حمایت- و در سوی دیگر سیستمی قرار گرفته که کنترل همه چیز را در دست دارد و قصدش دیکته کردن تمامی قوانینش به انسان‌هاست-انسان‌هایی که خودشان واضع این قوانین بوده‌اند. پس در حقیقت این نه جدال نظام، سیستم، تکنولوژی یا هر عنوان دیگری که بخواهیم خطابش کنیم، با انسان، بلکه مبارزۀ انسان با انسان است؛ انسانی که خودش در دام آنچه وضع کرده افتاده و ناگزیر باید به عواقبش تن دهد. این روایت مردی است به نام هریسون، مجسمه‌ساز و استاد دانشگاهی بااستعداد که بعد از یک تصادف رانندگی از گردن به پایین فلج شده و روی تخت بیمارستان افتاده. او که تا مدتی پیش مشغول خلق مجسمه‌هایی پر از نبوغ و زیبایی بوده حالا از انجام دادن کوچکترین کارهایش هم عاجز است. هریسون مشکلی با پرداخت هزینه‌های هنگفت بیمارستان ندارد اما اصلاً چرا باید به این وضع ادامه دهد؟ و تنش‌ها درست زمانی به وجود می‌آیند که او تصمیم به خاتمه دادن زندگی‌اش می‌گیرد؛ اما پزشک معالج که معتقد به نگهداری بیمار به هر شکل ممکن است می‌خواهد هر طور شده از اقدام او ممانعت کند و کار به جایی می‌رسد که هریسون از سر استیصال وکیلی استخدام می‌کند تا بلکه بتواند به سیستمی که زندگی آدم‌ها را هم به انحصار خودش درآورده غلبه کند.

این نمایش که در دور سوم اجرای خود به کارگردانی دُرسا آقایی از پانزدهم فروردین 1404 در سالن دو عمارت هما روی صحنه  رفته است کشمکش‌های انسان با نظام قدرت را به نمایش می‌گذارد؛ که جدالی دردناک و تراژیک است اما با وجود کمیک‌ ریلیف‌هایی(لحظات کمیکی که درد و رنج ناشی از تماشای تراژدی را تسکین می‌دهند) که در طول یک ساعت و بیست دقیقه زمان اجرا گهگاه پیش می‌آیند، می‌شود نفسی تازه کرد و دوباره به این جدال غمبار بازگشت. اما کدام طرف پیروز این میدان می‌شود؟ اصول اخلاقی چه کسی بهتر است؟ طرف قوی‌تر؟!

این اجرا با متنی درخشان از برایان کلارک، بهر‌ه‌گیری از طراحی صحنه‌ای خلاقانه و آکسسوار متحرک و کارآمد در زمینۀ تعویض صحنه‌ها و نشان دادن گذر زمان، طراحی نور، و موسیقی مناسب و بازی‌های روان و خوب، تأمل‌برانگیز، عمیق، دردناک و البته تنها در لحظاتی کوتاه خنده‌دار است.